
Je hebt mensen die naar een doel toewerken en mensen die er van weg gaan. De eerste groep denkt in oplossingen, de andere denkt in belemmeringen: ‘ja maar…’ Ik doe het beide en wel in een vast patroon. Eerst bedenk ik allemaal ja-maren en blijf dus steken waar ik ben. Na een tijd word het me te bar en geef ik mezelf een schop onder de kont en begin. Zo is het ook met dit schrijversblog. De wens bestond al langer maar ik heb volop en lang getwijfeld. Wat ik spannend vind is dat ik nog niet precies weet wat ik met jullie lezers ga delen. Ik heb mijn behoefte aan controle in een ballon gestopt en daar gaat ie ‘hup de lucht in’. Mijn vraag aan jullie is om feedback te geven over wat ik schrijf. Ik heb moeite met kritiek maar begrijp dat ik daar van leer. Ik hoor ook graag jullie suggesties, ideeën en wensen. Voor vandaag deze haiku.
De warm-gele zon
Verlangen kruipt langzaam uit
Corona-cocon