Goalie

Vanavond begint het het Europees voetbalkampioenschap. Als jong meisje voetbalde ik elke dag met de jongens van mijn klas. Ik was het enige meisje en mocht meedoen omdat ik goed kon keepen. Mijn ouders vonden het maar niks en toen ik naar de Middelbare school ging mocht ik van hen niet langer voetballen. Daar was geen tijd meer voor want ik moest nu huiswerk maken

‘Vanmiddag om vier uur’.

‘Okay, ik kom’.

 Alles begint te bewegen en te stromen in mij. Ik voel mijn hele lichaam. Met grote passen, het hoofd iets naar beneden gebogen loop ik naar huis. Af en toe blijf ik even stilstaan en knijp mezelf in mijn handen.

‘Ja, ja ja ik heb er zin in’, zeg ik tot mijzelf. Even maak ik een klein huppeltje.

Thuis wacht mijn moeder met thee en een bruine beer biscuit.

En dan, dan ga ik, nee ik vlieg. Bij het kleine grasveld, ingeklemd tussen de vijver en de straat, kom ik tot stilstand. Ik ben de eerste. Nog nahijgend kijk ik om mij heen. Ik zucht diep.

Dan komen de jongens. Theo, Albert, Egbert, Henk en natuurlijk Sietse. Ik let vooral op Sietse. Wanneer ik hem zie word ik helemaal warm. Met mijn elleboog wrijf ik over mijn gezicht en draai mijn hoofd om. Even later kijk ik weer, dat gaat vanzelf.

‘We gaan beginnen’ zegt Egbert. Hij deelt de groepen in. Ik ga staan tussen de op de grond haastig uitgeworpen jassen. De beide voeten stevig op de grond, dan weer losjes heen en weer bewegend, de armen langs mijn lichaam, het hoofd naar voren gebogen. Mijn ogen zijn nu zo scherp als een roofvogel. Daar vertelde meester laatst over, die kunnen heel goed en ver zien.

‘Ja, nee, ja toch, daar komt hij’ Ik duik er op en pak de bal. Even blijf ik liggen, druk mijn wang tegen de voetbal. Adem de geur van leer in. Mijn moment.

Dan sta ik op en gooi de bal naar Albert. Hij steekt zijn duim omhoog en ik trek even mijn schouders omhoog, de rechter iets hoger dan de linker. Klaar voor de volgende bal.