Verdriet rolt uit mijn oog
Op het terras in Ravenstein
Met Japanse drilkoffie
En appeltaart met room
Maar jij zit niet naast mij
Je danste het leven door
Jij spring-in-het veld
Lichtvoetig en blij
Aanhankelijk, eigenzinnig soms
Het is zo stil in huis
Met de vader en moeders
Baasjes van jouw trouwe vriendinnen
Sandy en Luca
Hebben we je met aarde toegestopt
Nu heffen we het glas
Gevuld met witte wijn
We proosten
Een laatste groet
inekesblog.nl 
Wat heb je dat weer mooi verwoord, Ineke. Jayla zal nog lang in je hoofd en in je hart zijn.
LikeLike
Ja Janny, daar weet jij ook alles van. Soms op onverwachtse momenten ploept het verdriet zo naar boven.
LikeLike
He Ineke, wat verdrietig !!
Ik proost vanavond op jou en André!
LikeLike
Dankjewel Dorja
LikeLike
Dag Ineke, Wat een prachtig ontroerend gedicht! En wat verdrietig, dat Jayla niet meer bij jullie is. Wat een gemis! Heel veel sterkte! Liefs en een knuffel, Ineke Verzonden vanaf mijn Galaxy
LikeLike
Dankjewel Ineke
LikeLike
Een aangrijpend en lief gedicht over Jayla. De leegte en stilte voel je de komende tijd. Veel sterkte.
LikeLike
Dankjewel Anneke
LikeLike
Lieve Ineke, in gedachten zie ik Jayla. Ze komt Sandy en mij tegemoet gerend. In de verte hoor ik jou roepen. Een knuffel en een aai over haar bol en daar zie ik jou in de verte zwaaien. Het is een van de vele mooie herinneringen. Dankjewel lieve Jayla voor je levenslust, je aanhankelijkheid en voor alle mooie momenten. We missen je. Dankjewel Ineke voor je mooie woorden en dat je het baasje van Jayla was. Liefs, Sieglinde
LikeLike
Nou Sieglinde, tranen in mijn ogen. Bedankt voor het mooie beeld dat je schetst
LikeLike