Money money money

Ze kijkt in de spiegel. Ze ziet verwaasde blauwgrijze ogen. Kraaienpootjes rond de mond en diepe ingesleten groeven. Haar gezicht.

Niet mooi, zeker niet. Eerder lelijk, vooral als ze zichzelf zo strak aankijkt. Streng, kritisch met een vleugje spot. Ze ziet haar grijze haar dat sloom naar beneden valt.

Ze ziet de kraag van haar blouse gekreukeld boven haar trui uit komen. Ze schudt haar hoofd alsof ze dit beeld wil wissen.

Ze staat op en loopt naar de gang met langzame stijve passen. Vanmiddag ontmoet ze Klaas. Zucht. Klaas, na al die jaren. Klaas die contact met haar had gezocht. Die aandrong op een afspraak.

‘Waarom? ’had ze gevraagd

‘Ik wil je graag weer ontmoeten.’

‘Hoe heb je me gevonden na zoveel jaren?’ Even is het stil.

‘Dat doet er niet toe. Hoofdzaak is dat ik je graag wil zien.’

Dat vind ik niet genoeg. Je zult met een betere reden moeten komen.’

‘Altijd nog niet op je mondje gevallen. Okay, er is een probleem maar dat vertel ik liever mondeling.’

Toen had ze ingestemd. Het was vooral haar nieuwsgierigheid die haar dreef.

Over een uur is het zover.

Wanneer de taxi stopt loopt ze langzaam naar de afgesproken plaats. Door de met regen beslagen ramen van het restaurant kan ze niets zien. De meegelopen chauffeur opent de deur voor haar. Op de drempel zoeken haar ogen de ruimte af. Daar, nee dat is hem niet. Ze kiest een tafel achterin en gaat zitten met haar rug tegen de muur. Vijf minuten later is hij er nog niet. Ze voelt zich nijdig worden. Bedenkt dat er niets is veranderd. Hij liet haar altijd al wachten. Met haar handen wrijft ze in cirkels over haar bovenbenen. Ineens staat hij voor haar. Ze voelt haar hart kloppen. Hard en onregelmatig.

‘Marleen’ zegt hij.

Zij zegt niets en hij gaat zitten. Hij ziet er nog goed uit. Verweerde kop, grijze haardos. Tenenkrommend hoe mannen ouderdom met verve dragen.

Na wat algemeenheden zegt ze:

‘Wat is de reden van onze afspraak?’

‘Ik heb je hulp nodig.’

‘Waarmee?’ Ze probeert haar stem zakelijk te laten klinken.

Dan begint hij te praten. Doet dat op de voor hem gebruikelijke manier. Vlot, soepel en ogenschijnlijk open vertelt hij zijn verhaal. Ze merkt dat ze moeite moet doen om kritisch door zijn woordenstroom heen te kijken. Om zich niet (weer) door hem te laten inpakken. Ze klemt haar handen om de tafelrand.

Hij vertelt dat er een politieonderzoek naar hem loopt. Vanwege een grote som geld waarover hij zou beschikken. De nieuwe sportauto, zijn nieuwe vakantiehuis in Spanje. En nog wat andere dingetjes. Waarover hij niets zegt, maar die zeker niet nietszeggend zijn weet ze.

Ze onderbreekt zijn verhaal en vraagt wat zij daar mee te maken heeft. Ze hebben elkaar al ruim veertig jaar niet gezien. Zijn woordenstroom lijkt opgedroogd. De stilte tussen hen is vol geluid en kleur.

Hij zegt: ‘ik dacht, ik denk misschien kun jij mij helpen? ‘ Hij pakt haar beide handen vast:

‘Marleen, ik weet dat ik een schoft ben, dat ik je altijd veel verdriet heb gedaan. En toch, toch is er nooit een andere vrouw geweest voor mij dan jij. Ik ben altijd van jou blijven houden. Al mijn affaires’ hij kucht even ‘tijdens en na jou stellen niets voor. Toen jij onze relatie verbrak, toen…  Zijn ogen vullen zich met tranen. Hij ziet er gelijk een stuk ouder uit, stelt ze met genoegen vast. Een kort moment. Want ze voelt zijn verdriet. Het maakt haar week. Ze gaat rechterop zitten. Zegt:

‘Wat kan ik voor je doen?’ Hij laat haar handen los.

‘Marleen, jij bent rijk. Ik zou het geld van jou kunnen hebben gekregen. Onze relatie zou weer kunnen zijn opgebloeid.’ Wat volgt zijn een aantal verhaallijnen die hij heeft uitgedacht.

Ze zegt er over te willen nadenken. Ze spreken af om elkaar over een week op dezelfde tijd en plaats weer te ontmoeten.

Een week later staat ze weer voor het restaurant. Een week waarin ze volop had getwijfeld. Een week waarin ze wikte en woog. Het gevecht tussen hart en hoofd, waarin een compromis achter elke horizon verdween. Totdat ze weer voor de spiegel stond net als vorige week. Waar ze haar gezicht aftastte op zoek naar het goede antwoord. Dat er niet was. Zijzelf zou moeten kiezen. Binnen een minuut had ze haar keuze gemaakt.

Ze duwt de deur open en stapt over de drempel.