Auteur archief:inekewielinga

Ze kijkt in de spiegel. Ze ziet verwaasde blauwgrijze ogen. Kraaienpootjes rond de mond en diepe ingesleten groeven. Haar gezicht. Niet mooi, zeker niet. Eerder lelijk, vooral als ze zichzelf zo strak aankijkt. Streng, kritisch met een vleugje spot. Ze ziet haar grijze haar dat sloom naar beneden valt. Ze ziet de kraag van haarMeer lezen over “Money money money”

Ik sta (nog steeds) op het kruispunt van de Paterswoldseweg en Concourslaan. De lucht is blauw met af en toe een witte wolk die voor de zon schuift. Naast mij staan aan beide kanten twee hoge woontorens, die het moet gezegd, mij het uitzicht enigszins ontnemen. Dat geldt ook voor boven mij waar met regelmaatMeer lezen over “Datum  : 20 februari 2073 Plaats: Groningen”

Ik heb altijd gedacht dat dood dood was. Ik bedoel wanneer je sterft is het over en uit. Klaar! Geen eeuwige gelukzaligheid in de hemel (hoe saai zou dat zijn) geen vredig tafereel van samenspelende leeuwen en kleine kinderen. Geen adembenemende kleurenpalet. Nee. Gewoon niets. Wel jammer dat ik niet bewust zou kunnen genieten vanMeer lezen over “De dag dat ik stierf”

Of hij vrienden heeft gemaakt in de politiek. De journalist probeert zijn gezicht te lezen. ‘Nee, of ja toch één’ zegt hij. Zijn coalitiepartner in een van zijn talrijke regeringen. Daarna brak hij het interview abrupt af. Liep in rap tempo het Binnenhof binnen. Een flap van zijn colbertjasje wapperde in de wind. ‘s AvondMeer lezen over “De man met het lachend gezicht”

Na een heerlijke zomer is het weer vandaag herfstig. Verkleurde bladeren aan bomen, veel, heel veel vallende eikels en een dreinerig regentje. Het is tijd om weer verhalen te lezen en te schrijven. Ik kan er niet langer onder uit. Ik moet nodig mijn moeder bellen. Dat klinkt onaardig, maar zo bedoel ik het niet.Meer lezen over “Oleanders”

De komende twee maanden heb ik zomervakantie. Eigenlijk ben ik vooral thuis en geniet van onze tuin, wandelen, fietsen en natuurlijk lezen. In september maken André en ik een rondreis in Schotland. Ik wil vandaag het eerste half jaar afsluiten met een gedicht dat weergeeft hoe lastig ik het soms of vaker vind, om eenMeer lezen over “Lieve Lezers,”

Rood ‘J a c q u e s’ Zachtjes spreek ik zijn naam uit. En nog eens en nog eens. De woorden worden meegenomen door de wind die de dennenbomen zachtjes doet ruisen. Ik zit in een duinpan met opgetrokken knieën. De lichtbruine corduroybroek knelt een beetje. Tussen het einde van de nauwe pijpen enMeer lezen over “ROOD”

Het was gisteren. Zondagmorgen, ongeveer half twaalf. Vandaag ben ik jarig. Mijn beide dochters Mirjam en Jiska, hun vrienden Erik en Michael en onze twee kleinkinderen Milan en Lena druppelen binnen. Er zijn zoenen, omhelzingen. Er wordt getaart en er zijn mooie cadeaus. We kletsen en maken later een wandeling door het Boeremapark en HarenseMeer lezen over “Verjaardag”

Zij zitten als twee bijna oude dames op een stoel naast elkaar. Twee zusters. Zitten rechtop, de éen iets meer dan de ander. Kijken voor zich uit. Af en toe valt er een woord. Verder is het stil. Een rustige vredige stilte. Een tijdloos moment. Het is een mooie dag.  Blauwe lucht, hier en daarMeer lezen over “BEVRIJDINGSDAG”

De wind fluistert in mijn oor. Iets verrukkelijks. In het gras bewegen kleine gele knopjes van speenkruid zachtjes heen en weer. Voor mij slingert een groen hart van klimop zich om twee bomen. Mijn beide voeten staan stevig naast elkaar op de grond. Boven mij reikt blauwe lucht. Eindeloos blauw. Ik strek mijn beide armenMeer lezen over “LENTE”