Auteur archief:inekewielinga

Of hij vrienden heeft gemaakt in de politiek. De journalist probeert zijn gezicht te lezen. ‘Nee, of ja toch één’ zegt hij. Zijn coalitiepartner in een van zijn talrijke regeringen. Daarna brak hij het interview abrupt af. Liep in rap tempo het Binnenhof binnen. Een flap van zijn colbertjasje wapperde in de wind. ‘s AvondMeer lezen over “De man met het lachend gezicht”

Na een heerlijke zomer is het weer vandaag herfstig. Verkleurde bladeren aan bomen, veel, heel veel vallende eikels en een dreinerig regentje. Het is tijd om weer verhalen te lezen en te schrijven. Ik kan er niet langer onder uit. Ik moet nodig mijn moeder bellen. Dat klinkt onaardig, maar zo bedoel ik het niet.Meer lezen over “Oleanders”

De komende twee maanden heb ik zomervakantie. Eigenlijk ben ik vooral thuis en geniet van onze tuin, wandelen, fietsen en natuurlijk lezen. In september maken André en ik een rondreis in Schotland. Ik wil vandaag het eerste half jaar afsluiten met een gedicht dat weergeeft hoe lastig ik het soms of vaker vind, om eenMeer lezen over “Lieve Lezers,”

Rood ‘J a c q u e s’ Zachtjes spreek ik zijn naam uit. En nog eens en nog eens. De woorden worden meegenomen door de wind die de dennenbomen zachtjes doet ruisen. Ik zit in een duinpan met opgetrokken knieën. De lichtbruine corduroybroek knelt een beetje. Tussen het einde van de nauwe pijpen enMeer lezen over “ROOD”

Het was gisteren. Zondagmorgen, ongeveer half twaalf. Vandaag ben ik jarig. Mijn beide dochters Mirjam en Jiska, hun vrienden Erik en Michael en onze twee kleinkinderen Milan en Lena druppelen binnen. Er zijn zoenen, omhelzingen. Er wordt getaart en er zijn mooie cadeaus. We kletsen en maken later een wandeling door het Boeremapark en HarenseMeer lezen over “Verjaardag”

Zij zitten als twee bijna oude dames op een stoel naast elkaar. Twee zusters. Zitten rechtop, de éen iets meer dan de ander. Kijken voor zich uit. Af en toe valt er een woord. Verder is het stil. Een rustige vredige stilte. Een tijdloos moment. Het is een mooie dag.  Blauwe lucht, hier en daarMeer lezen over “BEVRIJDINGSDAG”

De wind fluistert in mijn oor. Iets verrukkelijks. In het gras bewegen kleine gele knopjes van speenkruid zachtjes heen en weer. Voor mij slingert een groen hart van klimop zich om twee bomen. Mijn beide voeten staan stevig naast elkaar op de grond. Boven mij reikt blauwe lucht. Eindeloos blauw. Ik strek mijn beide armenMeer lezen over “LENTE”

‘Ook als ik oud of ziek ben, of verarmd Dit neem ik mee: waanzinnig avondrood Een grenzeloze innerlijke kracht En de verrukking van het lieve lezen’ Fragment uit brief Russische dichteres Achmatova De vrouw hoort het kloppen op haar deur. Ze telt drie keer. Het zijn bescheiden klopjes. Een vrouw of een kind. Geen soldaat.Meer lezen over

Ik kijk uit het raam en zie haar voorbij lopen. Dagelijks zie ik haar, meestal vergezeld door haar man. Altijd loopt zij voorop. De man, kleiner met gebogen hoofd, loopt een halve meter achter haar. Het lijkt alsof hij moeite heeft haar bij te benen. Beiden dragen donkere kleding. Hij een lange zwarte regenjas dieMeer lezen over “De blauwe tas”

Wat vooraf ging. Leningrad 1960 De jongen joeg de rat op. Terwijl de geur van zweet en lang gekookte kool in het tochtige trappenhuis zijn neus prikkelde dreef hij het beest in een hoek. Een flauwe glimlach speelde om zijn lippen. Maar dat duurde maar even want de in het nauw gedreven rat viel hemMeer lezen over “POETKA”