Auteur archief:inekewielinga

‘Ook als ik oud of ziek ben, of verarmd Dit neem ik mee: waanzinnig avondrood Een grenzeloze innerlijke kracht En de verrukking van het lieve lezen’ Fragment uit brief Russische dichteres Achmatova De vrouw hoort het kloppen op haar deur. Ze telt drie keer. Het zijn bescheiden klopjes. Een vrouw of een kind. Geen soldaat.Meer lezen over

Ik kijk uit het raam en zie haar voorbij lopen. Dagelijks zie ik haar, meestal vergezeld door haar man. Altijd loopt zij voorop. De man, kleiner met gebogen hoofd, loopt een halve meter achter haar. Het lijkt alsof hij moeite heeft haar bij te benen. Beiden dragen donkere kleding. Hij een lange zwarte regenjas dieMeer lezen over “De blauwe tas”

Wat vooraf ging. Leningrad 1960 De jongen joeg de rat op. Terwijl de geur van zweet en lang gekookte kool in het tochtige trappenhuis zijn neus prikkelde dreef hij het beest in een hoek. Een flauwe glimlach speelde om zijn lippen. Maar dat duurde maar even want de in het nauw gedreven rat viel hemMeer lezen over “POETKA”

Met een nijdige klap slaat hij de motorkap dicht en stapt het busje weer in. Rotbus, alles gaat mis. Alles is mis. Emma die met de dag chagrijniger wordt. Haar luidruchtige zwijgzaamheid. De verwijtende blikken. Hij heeft het helemaal gehad met haar. In het spiegeltje boven het stuur werpt hij een blik op zichzelf. HijMeer lezen over “Lokroep”

Goedemorgen lezers. Welkom op mijn site in dit nieuwe jaar. Ik wens jullie allemaal een gezond en liefdevol 2022 toe. Na een pauze komt nu weer een verhaal van mij. Het gekke is dat ik van plan was een fantasieverhaal te schrijven. Maar soms is de pen dwingender dan de schrijver zelf. Want voordat ikMeer lezen over “Z o  n d a g m i d d a g   “

Vandaag schrijf ik een kerstverhaal dat deze week ook in Haren de Krant is geplaatst. Ik neem een paar weken schrijfvakantie en schrijf eind januari een nieuw verhaal. Graag bedank ik mijn trouwe lezers voor alle positieve reacties van het afgelopen jaar op mijn geplaatste verhalen. Ik wens jullie allen goede feestdagen en een vooralMeer lezen over “De Bloemenman”

Ik zie, ik zie ‘Oma, oma’ Ongeduldig klinkt de stem van mijn kleinzoon. Hij staat voor het schilderij. ‘Kijk’ daar sta ik’. Zijn vinger wijst het jongetje met de bruine pet aan. ‘Wie is het meisje’ ‘Lena. ‘ ‘En wie is de vrouw?’ ‘Dat is mama.’ ‘Het kalfje kijkt mij zo aan’ zegt ze vertederd.Meer lezen over “Ik zie ik zie”

Schaamteloos ‘Jouw vader heeft zijn hele leven al pech’ zegt oom Henk. Hij is naast mij komen zitten. We zijn in de kleine aula van het Crematorium in Groningen. We gedenken tante Puck, de zuster van mijn vader, die eerder die week is overleden. De sfeer in deze kleine ruimte is prettig. Er staan eenMeer lezen over “Schaamteloos”

Het klinkt misschien raar, maar hij heeft in meerdere of mindere mate last van bepaalde neigingen. Bijvoorbeeld om iets geks of bijzonders te doen. Iets wat niet passend is bij de context van de situatie op dat moment, maar wat plotseling in hem opkomt. Niet dat hij het dan doet, maar toch… In zijn werkzameMeer lezen over “Schwung”

Tafelgenoot We zitten aan tafel, Maxwell aan het hoofd, op de plaats van mijn man Hendrik zaliger. Hij draait zijn hoofd. Onrustig. Het witte servet dat zo mooi afsteekt tegen zijn donkerbruine huid zit hem dwars. Maar goed, er zit ons allemaal wel eens iets in de weg.‘Niet klagen maar dragen’ zei mijn moeder. EénMeer lezen over “Tafelgenoot”