Auteur archief:inekewielinga

We lopen het pad af langs de sloot. De honden volgen op afstand. Laura’s mooie zwartbruine boerenherdershond en mijn kleinere peper-en-zout Schnauzer. Kikkers kwaken er lustig op los. Vogels zingen luidruchtig hun lied. Wij vertellen ons eigen verhaal. Over Laura’s ouders die kort na elkaar overleden. Net als de mijne, al is dat dertig jaarMeer lezen over “proloog”

Ik wil graag beginnen met iedereen te bedanken voor de vele positieve reacties die ik tot nu toe op mijn verhalen heb ontvangen. Daar ben ik blij mee en het stimuleert mij om verder te gaan met schrijven. Naast het delen van mijn verhalen dient mijn blog nog een ander doel. Ik wil jullie graagMeer lezen over “Goedemiddag”

Vandaag het tweede deel van het tweeluik 2 Das kleine Wohnzimmer Men spreekt vaak over onderbuikgevoelens, maar ik weet wel beter.Als ‘Stubesofa’ ontvang ik bewoners en gasten van dit huis, allen nemen plaats op mij. Geloof me maar: billen zijn de ware zetels van onze gevoelens en emoties. Neem bijvoorbeeld Papa Deters. Vandaag is hijMeer lezen over “Das kleine Wohnzimmer”

Op 4 mei heb ik onderstaand verhaal over mijn vriendin Ciska geschreven. Vanmorgen dacht ik aan haar. Aan Ciska. Buiten ritselde de wind door frisgroene blaadjes. De zon streelde mijn gezicht. En zomaar dook haar gezicht voor mij op. Liepen we samen een eindje. Vandaag vier mei, wil ik haar herdenken. Ciska. Mijn lieve, vrolijke,Meer lezen over “Ciska”

Het coronatijdperk waarin wij nu leven wordt soms vergeleken met de Tweede Wereldoorlog van vijfenzeventig jaar geleden. Ook toen was er sprake van een ‘lockdown’ . Met beperkingen en gevoeligheden. Het verhaal vandaag speelt zich af in het midden van de jaren zeventig. Het is onderdeel van een tweeluik, vandaag deel één. 1 GRENS HijMeer lezen over “Grens”

Ik krijg vandaag mijn vader op bezoek. Dat klinkt gezellig. Maar dat is het niet.Mijn vader gaat elke dag naar dagopvang. Maar nu niet. Nu is alles anders. We leven in de cocon van Corona. Mijn vader heeft een ernstige vorm van dementie. Gisteravond belde mijn moeder. Ze praatte snel met hoge stem. Woorden vielenMeer lezen over “Muize-nissen”

Twee maanden geleden schreef ik dit kort verhaal. Een gewoon verhaal dat op dit moment opeens speciaal wordt. Wervelwind Als roze varkentjes zitten ze in het hok. Opgepropt. Volgestampt. Zij kijkt om zich heen. Ziet de glimmende lijven, vochtig van klam zweet. Zittend, of half liggend op houten banken. Tot haar schrik bemerkt ze datMeer lezen over “Goedemorgen”

De eerste keer heb ik een ultra kort gedicht geschreven. Vandaag wordt het een lang verhaal. Tenminste voor mijn doen. Van nature schrijf ik korte verhalen. Een tijd geleden ben ik aan een lang verhaal begonnen. gewoon om te proberen. En omdat er in mijn hoofd een verhaal zat dat ik graag wilde vertellen. HetMeer lezen over “Goedemorgen”

Je hebt mensen die naar een doel toewerken en mensen die er van weg gaan. De eerste groep denkt in oplossingen, de andere denkt in belemmeringen: ‘ja maar…’ Ik doe het beide en wel in een vast patroon. Eerst bedenk ik allemaal ja-maren en blijf dus steken waar ik ben. Na een tijd word hetMeer lezen over “Kleur bekennen”